برندهای یومیگ و سانگیو از نام‌های شناخته شده و محبوب در صنعت تجهیزات فیلم هستند. یومیگ این روزها دیگر از بین رفته و سانکیو در زمینه دیگری فعالیت دارد؛ اما هنوز هم که هنوز است نام این شرکت‌ها برای تولیداتشان در دهه‌های گذشته سر زبان است. این ویدیو به مقایسه آپارات‌های 8 میلیمتری یومیگ و سانکیو می‌پردازد و هرکدام را از جهات مختلف بررسی می‌کند.
این دستگاه یومیگ (Eumig) متعلق به دهه 1950 است که سطح بدنه آن فلزی و ماشین‌کاری شده است و وزن زیادی دارد. این پروژکتور فقط برای فیلمهای 8 میلیمتری معمول کاربرد داشت و تغییر فرمت نمایش در آن ممکن نبود؛ با این حال کیفیت نمایش و قطعات آن آنقدری خوب بود که در دوره خودش به خوبی روی بازار تسلط داشت. طبیعتا نباید انتظار پردازش اتومات را داشته باشیم چرا که در آن دهه پیزی به اسم ریزپردازنده وجود نداشت و همه مراحل راه‌اندازی به صورت دستی انجام می‌شد.
نکته ای که در این دستگاه بسیار جلب توجه می‌کند قاب پشتی آن است. در این قسمت مکانیزم دقیقی به کار رفته بود تا یک نوار صوتی روی ان تعبیه شود. حتی امکان هماهنگ کردن صدا و تصویر هم وجود داشت؛ اما مشکل اینجا بود که با بالا بردن سرعت صدا، نوار داغ می‌کرد و احتمال سوختن آن وجود داشت. با این حال این مسئله باعث نمی‌شود این تکنولوژی خارق‌العاده را در دهه 50 نادیده بگیریم.
آپارات سانکیو (Sankyo) اما برای دهه 1970 است و ساختار خیلی ظریفی دارد. ویژگی مثبت این مدل این است که برای دو قالب 8 میلیمتری استاندارد و سوپر 8 میلیمتری کاربرد داشت. این یعنی کسانی که به کار فیلمسازی مشغول بودند نیاز نداشتند برای پروژکتورهای مناسب دوربین های عادی و سوپر خود هزینه اضافه پرداخت کنند. اگر قاب پشتی را از بدنه جدا کنید می‌بینید با حرکت کرردن موتور، یک قطعه سه پره‌ای به حرکت می‌افتد. وظیفه این پره این است که در نور لامپ شکست ایجاد کند تا جلوی سوسو زدن تصویر را بگیرد. علاوه بر این، امکان تنظیم تصویر و کم کردن این پرش‌ها به صورت دستی هم وجود دارد.
هر دوی این دستگاه‌ها به سالهای دوری تعلق دارند و نباید انتظار داشته باشیم مثل روزهای اوجشان کار کنند؛ اما واضح است که در آن زمان برای دوستداران این قبیل وسایل چقدر خواستنی و شگفت‌انگیز بوده‌اند.
